σιδηροδέτης

ὁ, Μ

σιδηροδέσμιος («ἔμφρουρον αὐτὸν καὶ σιδηροδέτην εἶχεν», Ανν. Κομν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < σιδηρο-* + -δέτης (< δέω (II) «δένω»), πρβλ. μηχανο-δέτης].